Με αφορμή τήν εορτή του Αγίου Γεωργίου την Πέμπτη 23 Απριλίου 2015 να σας αναφέρω ενημερωτικά μερικά ιστορικά στοιχεία που γνωρίζω για την εκκλησία μας εδώ στό Κορφοβούνι.
Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου εορτάζεται στίς 23 Απριλίου και πολλές φορές την Δευτέρα του Πάσχα.
Παλαιότερα γινόταν στό χωριό μας μεγάλο πανηγύρι με μεγάλους χορούς, καγκελάρια,ψητά σούβλας,αξέχαστα γλέντια,πολύς ο κόσμος που έβγαινε και διασκέδαζε στου Αι-Γιώργη τό τρανό πανηγύρι.
Στην θέση που είναι σήμερα ο Άγιος Γεώργιος ήταν δάσος με πολλά μεγάλα και πυκνά αιωνόβια πουρνάρια,όπου οπως μας λένε οι γεροντότεροι έβλεπαν στό σημείο εκείνο την νύχτα ένα φώς.
Όταν έφταναν πάνω στην κορυφή του μικρού αυτού λόφου δέν βλέπαν από κοντά αυτό το φώς.
Εδώ υπάρχουν διάφορες εκδοχές,πληροφορίες απο τους παλαιότερους,ότι έσκαψαν κάποια στιγμή στό σημείο εκεί και βρήκαν μια μικρή εικόνα του Αγίου Γεωργίου,που το θεώρησαν καλό μεγάλο σημάδι του Αγίου και έκτισαν πρός τιμήν του Ναό μεγάλο πού αργότερα θά ήταν ο καθεδρικός ναός του χωριού μας και η ομώνυμη σήμερα ενορία του Αγίου Γεωργίου.
Μέχρι τότε υπήρχε ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου που κτίστηκε πολύ παλαιά και η ομώνυμη ενορία αυτού για τά χρόνια εκείνα στό χωριό μας.
Γύρω από το Ναό του Αγίου Γεωργίου οπως ανέφερα υπήρχαν μεγάλα αιωνόβια πουρνάρια.Η καμπάνα ήταν κρεμασμένη σέ ένα από αυτά αιωνόβιο πουρνάρι μέχρι το 1949 που έχτισαν το σημερινό καμπαναριό.
Πολλοί ήταν αυτοί που έλεγαν τό ναό του Αγίου Γεωργίου και ο "Αι-Γεώργης ο πουρναράς".
Όταν έφτασαν και στο χωριό μας οι τούρκοι βάρβαροι,άπιστοι και κατακτητές δέν σεβάστηκαν ούτε την δικιά μας εκκλησία.Ένας τούρκος στρατιώτης αγριεμένος από μίσος και κακία,σαν ανήμερο θεριό λένε ανέβηκε στόν Άγιο Γεώργιο του χωριού μας,έβγαλε τήν πιστόλα του,σημάδεψε την εικόνα του Αγίου και την πυροβόλησε.Ο Άγιος όμως έκανε τό θαύμα του,τό βόλι χτύπησε την εικόνα,εξωστράκισε και γύρισε πίσω προς τό μέρος του,φαρμακερό βόλι καθώς ήταν χτύπησε τόν ίδιο κατάστηθα,πέφτοντας νεκρός.
Οι υπόλοιποι τούρκοι της ομάδας του βλέποντας αυτό τό θαύμα τό έβαλαν στά πόδια και απαγόρευσαν νά ξαναπεράσει τούρκος τήν πόρτα τούτης της εκκλησίας.
Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι το 1912 που έφυγαν επιτέλους οι βάρβαροι και άπιστοι από τό χωριό μας.Όταν ήταν εδώ μάλιστα και συζητούσαν κάποιες φορές με τούς ντόποιους χωριανούς έλεγαν τί ήταν αυτό το "μεγάλο και φοβερό κακό που μάς έκανε ο Αι-Γιώργης σας".
Στόν μικρό αυτό λόφο στό κέντρο του χωριού μας βρίσκεται και σήμερα ο καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου πού χτίστηκε γύρω στό 1970 και μετά απο κατεδάφιση του παλαιού ιστορικού ναού τού χωριού μας.
Ηταν ένας ημιβυζαντινός Ναός, τρίκλιτος, λιθόκτιστος με εσωτερικούς θόλους και όμορφα τόξα.Σύμφωνα με μια επιγραφή που υπήρχε λένε ότι αυτός κτίστηκε το 1832.Από ότι αναφέρει και ο συγγραφέας στό βιβλίο του "Μπρένιστα" Κώστας Κοκκινέλης, την εποχή εκείνη στην Ηπειρο κτίστηκαν τρείς Ναοί με τήν ιδια αρχιτεκτονική καί τό ίδιο σχέδιο.
Ο γυναικωνίτης ήταν σάν ξεχωριστός ναός που χώριζε μια μεσοτοιχία από τον κύριο Ναό,επικοινωνούσε με μιά πόρτα,πύλη μόνο που ήταν πάντα ανοιχτή,είχε δέ εκεί άλλα προσκυνητάρια και μανουάλια.Δέν υπήρχαν καθίσματα ακόμα και το χαγιάτι ήταν διαφορετικό.
Στήν δεκαετία περίπου του 1950 έγινε επέκταση του Ναού,γκρεμίστηκε η μεσοτοιχία και έγινε αρκετά μεγάλος ο ναός,όπως περίπου και ο σημερινός.
Οι επεκτάσεις και η συντήρηση του Ναού συνεχίζεται και αργότερα στή δεκαετία του 1950-1960.
Οπως λένε οι γεροντότεροι πρίν το 1832 υπήρχε στήν θέση αυτή μικρός Ναός που καταστράφηκε από πυρκαγιά που προκλήθηκε μάλλον από κάποιον κεραυνό.
Σήμερα δέν υπάρχει τίποτα που να μας θυμίζει το Ναό της εποχής του 1832-1969.Τό αριστούργημα αυτό της τέχνης και της αρχιτεκτονικής με τους εσωτερικούς θόλους, τίς όμορφες αγιογραφίες, με τίς ωραίες εικόνες, με τό ξύλινο ωραίο τέμπλο που τό είχε καθαρίσει και φρεσκάρει ο αγιογράφος Αθανάσιος Αγγέλης (Νασιοπαπαγιάννης όπως τόν έλεγαν) δέν υπάρχει πιά.
Εκεί στο 1969 περίπου αποφασίζουν ότι ο Ναός ειναι πιά επικίνδυνος γιατί είχε αρκετές επικίνδυνες ρωγμές και πρέπει να τόν κατεδαφίσουν και να κτίσουν έναν καινούργιο μεγάλο Ναό.
Κανείς τότε από τούς "σοφούς" άρχοντες τού χωριού δεν σκέφτηκε να τόν αναστυλώσουν ή να ζητήσουν βοήθεια απο την πολιτεία και να διατηρήσουν ένα μνημείο της μοναδικής θρησκευτικής τέχνης και ιστορίας για τό καλό τού χωριού μας.
Πολλοί είναι αυτοί που λένε και σήμερα ότι ήταν ένα αξιοθαύμαστο μνημείο όπως ο Ναός της Αγίας Παρασκευής στην Ροδαυγή,όπου σώζεται και λειτουργεί ώς καθεδρικός Ναός τού χωριού εκεί και έτυχε της υποστήριξης όλων εκεί μέσα απο τά προγράμματα Πολιτισμού να υποστυλωθεί και νά είναι σήμερα ένα θρησκευτικό μνημείο στην περιοχής μας.
Ο σημερινός Αι-Γιώργης ειναι ρυθμού Βασιλικής, τρίκλιτος, λιθόκτιστος με κεραμοσκεπή.
Κτίστηκε με προσωπική εργασία και προσφορές δωρητών των απανταχού Κορφοβουνιωτών απο ντόπιους κτίστες με πρωτομάστορα τόν Βασίλειο Σπυρ. Παππά.
Αργότερα έγιναν αρκετές επεμβάσεις όπως χαγιάτι από τήν νότια πλευρά,διαμόρφωση της εισόδου απο την βόρεια πλευρά,πραγματικά δέν ξέρω ποιο ρυθμό αρχιτεκτονικής ακολουθεί σήμερα ο Ναός.
Τό καμπαναριό κτίστηκε τό 1949 με δαπάνες τού χωριού,πολλοί εργάστηκαν,βοήθησαν μεταφέροντας υλικά,μέ πρωτομάστορα τον Δημοσθένη Χριστογιάννη,εποχή που ιερέας της ενορίας ήταν ο Βασίλειος Νικ. Παππάς.
Η καμπάνα του Αι-Γιώργη είναι πολύ παλαιά και μπορεί να υπήρχε και πρίν απο το 1832 σύμφωνα με μια επιγραφή,σφραγίδα που έχει πάνω και ίσως να έχει χυτευτεί στήν Ρωσία.
Η καμπάνα είναι τρύπια από σφαίρα πού έριξε ένας επιπόλαιος αντάρτης, μεθυσμένος καί θέλοντας να δείξει τις σκοπευτικές του ικανότητες,έβαλε στόχο,σημάδι κάτω από την πλατεία,την πέτυχε,τήν τρύπησε και αυτή άφησε έναν παραπονιάρικο λυπητερό ήχο,έκλαιγε λένε γιά ώρα η καμπάνα μας.
Ο διοικητής του τότε θυμωμένος του κάνει αυστηρές παρατηρήσεις και τον έβαλε να πληρώσει μια χρυσή λίρα αγγλίας στην ενορία του χωριού για τό κακό που έκανε.Απο τότε λοιπόν η καμπάνα μας είναι τρύπια αλλά ο ήχος εξακολουθεί να είναι δυνατός και γλυκόλαλος.
Στό βιβλίο-δικίμιο του Σεραφείμ Ξενόπουλου αναφέρεται ότι "Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου καθιερώθηκε στίς 30 Ιουλίου 1870".
Η ενορία του Αγίου Γεωργίου Κορφοβουνίου ορίστηκε με νόμο το 1928 από το Ελληνικό κράτος.
Αυτά τα στοιχεία σας παραθέτω σήμερα για την εορτή του Αγίου μας και προστάτη του χωριού μας.
Να ευχαριστήσω για τα στοιχεία που πήρα και μέσα απο το βιβλίο τού Κώστα Κοκκινέλη με τίτλο "Μπρένιστα".