Τό πρόβλημα έλλειψης νερού παραμένει.

---

 Το πρόβλημα της έλλειψης νερού παραμένει στο χωριό μας και ας πέρασαν σχεδόν σαράντα χρόνια από τότε που λειτούργησε το πρώτο δίκτυο ύδρευσης & παροχής πόσιμου νερού.

Στην αρχή ήμασταν μια μικρή κοινότητα, αργότερα μεγαλώσαμε έγιναν νέα σπίτια, νέα νοικοκυριά οι απαιτήσεις αυξήθηκαν και κάθε χρονιά κοντά στην θερινή περίοδο του καλοκαιριού που είμαστε πολλοί στο χωριό, όλοι θέλουμε και να ποτίζουμε καθημερινά τούς κήπους μας, έτσι η κατανάλωση αυξάνεται, το νερό δεν επαρκεί,αρχίζουν οι καθιερωμένες στείρες κουβέντες, οι γκρίνιες, τα παράπονα ότι δεν γίνεται τίποτα με την σωστή διαχείριση του νερού στο χωριό και δεν ξαναερχόμαστε καλοκαίρι εμείς λένε οι επισκέπτες χωριανοί μας πού έχουν κι ένα σπίτι εδώ, γιατί δεν έχει νερό το Κορφοβούνι.

Πέρασαν χρόνια και χρόνια υποσχέσεις και πάλι υποσχέσεις από τους πρώτους κοινοτάρχες και αργότερα δημάρχους έγιναν μεν μερικά έργα ύδρευσης, αλλά εξακολουθεί το βασικό αυτό πρόβλημα να παραμένει.
Σήμερα έχουμε στην διάθεσή μας τέσσερις βασικές πηγές τροφοδότησης πόσιμου νερού τής κεντρικής δεξαμενής που βρίσκεται στην θέση Αληβροχιά, όπου είναι και η ομώνυμη πρώτη πηγή και το πρώτο υδραγωγείο πού έστελνε το νερό πάνω στην παλαιά μικρή δεξαμενή ύδρευσης τού χωριού κοντά στην Παναγία.
Σήμερα έχουμε λοιπόν ακόμη τίς δύο γεωτρήσεις και την πηγή στην Διάκου πού τροφοδοτούν την δεξαμενή της Αληβροχιάς από όπου ή αντλία στέλνει τό νερό πάνω ψηλά στήν μεγάλη δεξαμενή στόν Άγιο Νικόλαο.Η νέα γεώτρηση που έγινε στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου της Δρυώνας ενίσχυσε σημαντικά το δίκτυο.Η πρώτη γεώτρηση στο Μάρμαρο έχει τεθεί εκτός γιατί μετά από δεκαπέντε χρόνια έχουν κλείσει οι πόροι και θέλει καθάρισμα, φύσημα για να δούμε ξανά την ποσότητα νερού που μπορεί να μας δώσει στο 24ωρο.Το νερό της πηγής από την Διάκου δεν είναι καλής ποιότητας, με αποτέλεσμα να κρεμόμαστε από την γεώτρηση της Δρυώνας πού δουλεύει πολλές ώρες η αντλία καθημερινά.  Θα πρέπει νά τονίσω εδώ ότι σχεδόν όλο το χωριό δεν πίνει και δεν μαγειρεύει μέ νερό από την βρύση επειδή περιέχει αρκετά άλατα, έτσι αναγκαστικά οι περισσότεροι αγοράζουν εμφιαλωμένα μπουκάλια ή γεμίζουν & αγοράζουν νερό κάθε εβδομάδα απο το βυτίο της ιδιωτικής εταιρείας που περνάει στό χωριό μας.

 Βρισκόμαστε στο τέλος του μηνός Μαίου και βιώνουμε ήδη τα πρώτα προβλήματα έλλειψης νερού στις βρύσες μας.

Βλέπουμε καθημερινά χωριανούς να ποτίζουν τούς κήπους, τις πατάτες, τα φασόλια, να πέφτει γρήγορα η στάθμη της δεξαμενής, όταν τύχει να υπάρχει και κανένα σπάσιμο όπως αυτές τις ημέρες, αρχίζουν τα προβλήματα και τα παράπονα από αυτούς μάλιστα που κάνουν άσκοπη κατανάλωση νερού με τα συντριβάνια που δουλεύουν όλη νύχτα μέσα στους κήπους.

 Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την κτηνοτροφία στο χωριό μας με τα ζώα να εξακολουθούν να ποτίζονται από το δίκτυο ύδρευσης γιατί οι περισσότερες δεξαμενές ποτίσματος που είναι στο βουνό δεν κρατάνε νερό, είναι τρύπιες, γιατί δεν φροντίζουν κάποιοι να τις επισκευάζουν και να τις συντηρούν όλα αυτά τα χρόνια βοηθώντας τούς κτηνοτρόφους και τό χωριό στην επάρκεια πόσιμου νερού.
Υπάρχουν αλήθεια ακόμα παροχές που δεν έχουν ρολόι να μετράει κατανάλωση, υπάρχουν αλήθεια άτομα που δεν πληρώνουν ή έχουν δύο και τρία ρολόγια, άλλοι πάλι έχουν by-pass παροχές να γεμίζουν τα βυτία και τις δεξαμενές με φλοτέρ τις νύχτες, έτσι αν αληθεύουν όλα αυτά, δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε επάρκεια νερού τους καλοκαιρινούς ζεστούς μήνες.
Τις επόμενες ημέρες μετά από την πιεστική παρέμβαση της νέας τοπικής αρχής, εγκρίθηκε από την Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης να κατασκευαστεί ένα μικρό έργο ύδρευσης, σε μια προσπάθεια να έχουν νερό πάνω στο κέντρο του χωριού τα σπίτια προς τον δρόμο για τον Προφήτη Ηλία και τα ψηλά σπίτια που έχουν μικρή υψομετρική διαφορά στάθμης με την νέα μεγάλη δεξαμενή στον Άγιο Νικόλαο.

 Θα ενωθεί στην διασταύρωση του Άι-Βλάση το δίκτυο νερού πού κατεβαίνει στον Έλατο απευθείας με νέο αγωγό που θα έρχεται από την κεντρική δεξαμενή, έτσι ώστε να ανέβει η πίεση στο υπάρχων δίκτυο, αλλά παράλληλα θα κρατήσουμε και την ελάχιστη στάθμη της δεξαμενής σε μεγαλύτερο ύψος.
Τέλος κάποια στιγμή ας το πάρουν απόφαση οι υπεύθυνοι να ληφθούν μέτρα ελέγχου της κατανάλωσης νερού, τα ρολόγια να είναι δίπλα στο δρόμο, στο κεντρικό δίκτυο και να προγραμματιστούν άμεσα από τον Δήμο μας νέες εφεδρικές γεωτρήσεις για πόσιμο νερό.

20 Μαίου Ανακομιδή και μετακομιδή του ιερού λειψάνου του Αγίου Νικολάου

 Τόν μήνα Μάιο γιορτάζει το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται δεξιά στην θέση Σταυρός, πάνω στο ύψωμα Τσουκαλάδες, Καλάθες, όπως οδηγούμε στον δρόμο προς την Παναγία.

 Δύο λόγια να αναφέρω εδώ όπως τα  βρίσκουμε στο internet στην σελίδα του Ορθόδοξου Συναξαρτιστή σχετικά με το Βίο Του.

 Είναι σταθερή εορτή στις 20 Μαίου κάθε χρόνο που εορτάζεται η Ανακομιδή Και Μετακομιδή Του Ιερού Λειψάνου Του Αγίου Νικολάου Επισκόπου Μύρων Της Λυκίας Του Θαυματουργού.

 Η Ανακομιδή και μετακομιδή του λειψάνου του Αγίου Νικολάου, έγινε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αλεξίου Α' του Κομνηνού (1081 -1118 μ.Χ.) και Πατριάρχου Νικολάου Γ' του Κυρδινιάτη (1084 - 1111 μ.Χ.). Το Ιερό λείψανο του Άγιου μετακομίστηκε στο Μπάρι της Ιταλίας, επειδή οι Τούρκοι κατέλαβαν την πόλη των Μύρων και οι κάτοικοι φοβήθηκαν μήπως οι άπιστοι το καταστρέψουν.

 Κατά την Συναξαρτιστική παράδοση το άγιο λείψανο αναχώρησε την 1η Απριλίου του 1087 μ.Χ. και έφθασε στο Μπάρι στις 20 Μαΐου.

 Η μικρή αυτή εκκλησία που βλέπετε στην φωτογραφία κτίστηκε το 1995 με δωρεά της οικογένειας του Κέφη Νικόλαου του Ιωάννη με καινούργια υλικά, με κεραμοσκεπή και ένα μικρό ενσωματωμένο καμπαναριό γιά τήν μικρή καμπάνα της.

 Στήν θέση αυτή υπήρχε παλαιότερη μικρή πετρόκτιστη εκκλησία μέ πλάκες σκεπασμένη που με τό πέρασμα των χρόνων σιγά σιγά κατέρρευσε και υπήρχε εκεί μόνο ένας σωρός από μαύρες πέτρες.

 Την πρώτη εκκλησία έκτισε εδώ γύρω στο 1920-22 η οικογένεια του Νικολάκη Δημήτρη του Αθανασίου που κατοικούσε εκεί κοντά και τήν αφιέρωσαν στή μνήμη του γιού τους Νικολάου πού πέθανε όταν ήταν στρατιώτης το 1919 κι  αρρώστησε βαριά στα Ιωάννινα.

 Στίς 20 Μαίου γιορτάζει αυτή η μικρή εκκλησία και στίς 6 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε στόν μεγάλο Ναό του Αγίου Νικολάου & Αγίας Θεοδώρας τήν μνήμη του.

Ο Εορτασμός του Αγίου Χριστοφόρου Κορφοβουνίου Άρτας

 Μάιος ο μήνας των λουλουδιών και της άνοιξης, χρόνια πολλά σε όλους πού γιορτάζουν σήμερα, γιορτάζει και το χωριό μας, εορτάζουμε τον Άγιο Χριστόφορο προστάτη των οδηγών & των οδοιπόρων.

 Στήν μικρή Εκκλησία του Άγίου Χριστοφόρου που συναντάμε  στόν παλαιό δρόμο Άρτας-Ροδαυγής, χτές βράδυ έγινε Εσπερινός μετά Αρτοκλασίας με την συμμετοχή πολλών κατοίκων απο τό χωριό μας και επισκεπτών από τά κοντινά χωριά.

 Σήμερα τό πρωί μετά τόν Όρθρο και την Θεία λειτουργία της ημέρας, ακολούθησε το καθιερωμένο πολυτραγουδισμένο, πατροπαράδοτο καγκελάρι μας στόν προαύλιο χώρο της Εκκλησίας του Αγίου Χριστοφόρου.

Ακολουθεί video και φωτογραφίες απο τό καγκελάρι πού έγινε στό τέλος του εορτασμού,τό πρωί του Σαββάτου 9 Μαίου 2015.

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες στό καμπαναριό.

 Ολοκληρώθηκαν σήμερα οι εργασίες συντήρησης, τού καθαρισμού με αμμοβολή, αποκατάσταση φθορών καί των απαραίτητων μικροδιορθώσεων που έγιναν στό πέτρινο μνημείο που βρίσκεται εκεί 65 χρόνια όταν κτίστηκε από τούς ντόπιους αρχιμάστορες της πέτρας.

 Τό αποτέλεσμα πιστεύω είναι τό καλύτερο που θα μπορούσε νά υπάρξει στό καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου και δικαιώνει όλους όσους πήραν την πρωτοβουλία αυτή να επέμβουν και νά δώσουν ζωή για αρκετά χρόνια στό μνημείο αυτό πού κοσμεί τό χωριό μας.

 Από όσα πληροφορήθηκα τό κόστος εργασιών και την πρωτοβουλία είχε το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Κορφοβουνίου πού φέρει και τό όνομα "Αι-Γιώργης" στήν σφραγίδα του.

 Τό συνολικό κόστος θα ήταν από ότι προυπολογίστηκε στό ποσό των 2500 ευρώ και θα πληρωθεί ολόκληρο από το ταμείο του συλλόγου.

 Ανέβασα δίπλα φωτογραφία πού δείχνει τό πόσο αρνητικά ταιριάζει τώρα αυτός ο προβολέας πάνω στό καμπαναριό για να φωτίζει κάτω τήν πλατεία τού χωριού.

 Τό καμπαναριό για να φωτιστεί σωστά θέλει δύο μικρούς προβολείς δέσμης κάτω από τήν πέτρινη σκάλα όπως ανεβαίνουμε δεξιά και αριστερά και  μια μεταλλική κολώνα πάνω στήν γωνία τής πλατείας που θα φωτίζει την Ναό έτσι ώστε να φύγουν οι μαύροι προβολείς πάνω απο το καμπαναριό.

  Αυτές οι πρωτοβουλίες αξίζουν συγχαρητηρίων,είναι μέσα στά πλαίσια και τό ρόλο που θα πρέπει νά έχει ένας πολιτιστικός σύλλογος στό χωριό  μέ τήν ανάδειξη και χρηματοδότηση τέτοιων δράσεων.

 Νά συμπληρώσω εδώ μερικά ιστορικά στοιχεία όπως υποσχέθηκα σέ προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που κτίστηκε το 1832 πάνω σέ κάποια ερείπεια μικρού ναού που υπήρχαν.

 Πρίν τήν κτήση του Ναού εδώ υπήρχε η ενορία του Αγίου Νικολάου και οι χωριανοί εκκλησιάζονταν στήν εκεί κεντρική εκκλησία.Αφορμή για τήν ανέργεση του Ναού στάθηκαν δύο οικογένειες που είχαν κάποιες διαφορές μεταξύ τους και πήγαιναν στήν εκκλησία πάντα με τόν φόβο μήπως γίνει κάποια φασαρία μεταξύ τους.

 Τήν πρωτοβουλία παίρνει τότε κάποια στιγμή ο επίτροπος της ενορίας Παππάς στό επώνυμο αργότερα τό αλλαξε σε Νικολάκης παραμένει και σήμερα ένα από τα μεγάλα ταράφια που έμειναν και κατοικούν μόνιμα στό χωριό μας.

 Αυτός ο επίτροπος βρήκε έναν συγγενή του ονόματι Βάσσιο στό επώνυμο από την Πρόγονη για να τόν βοηθήσει στην προσπάθεια που ξεκίνησε,ήταν δέ και αυτός από μεγάλο ταράφι την εποχή εκείνη στό χωριό που είχε άξιο λόγο στά δρώμενα τού χωριού.

 Αυτοί οι δύο ήταν κτήτορες καί πρωτεργάτες που ξεκίνησαν την ανέργεση της εκκλησίας στόν δύσκολο καιρό εκείνο πάνω στόν μικρό λόφο αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο τον Πουρναρά.

 Πάνω από τήν πόρτα της παλαιάς εκκλησιάς λένε υπήρχε πέτρα με επιγραφή που ανέφερε τό όνομα Παππάς Νίκος και την χρονολογία της ανέργεσης.

 Τίποτα δέν υπάρχει σήμερα από την εποχή εκείνη γιά νά έχουμε κάποια ιστορικά στοιχεία έστω που να μας δίνουν γραπτή βάση για όσα μάς λένε οι γέροντες του χωριού.

 Σχετικά με την καμπάνα τώρα ο επίτροπος αυτός με τό επώνυμο Νικολάκης ήταν πάλι αυτός που παρείγγελε και αγόρασε την καμπάνα από την Ρωσία.

 Δέν θέλω να αναφέρω εδώ κάποιες κουβέντες πού λέγονταν την εποχή εκείνη μεταξύ κάποιων οικογενειών αλλά να πώ αυτά που μου ανέφερε την πρηγούμενη εβδομάδα γέροντας στό χωριό που γνωρίζει αρκετά στοιχεία σχετικά με τήν εκκλησία.

  Οταν ήρθε η καμπάνα μέ καράβι από την Ρωσία στό λιμάνι στήν Πρέβεζα και μεταφέρθηκε στήν ενορία μας,η Ρωσική Εκκλησία μας έστειλε δώρο τρία σέτ από χρυσά άμφια καθώς και ένα χρυσό Ευαγγέλιο.

 Είχα αναφέρει ότι η παλαιά εκκλησία του 1832 είχε πολύ καλές αγιογραφίες,εικόνες και πολύ ωραίο σκαλιστό τέμπλο.Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι πρώτη αιτία για νά γκρεμίσουν τόν πανέμορφο Ναό το έτος 1969 ήταν και οι εικόνες που πωλήθηκαν,χάθηκαν τήν εποχή εκείνη,πολλά λένε ακόμα σήμερα.

 Οπως μου εξιστόρισε ο γέροντας αυτός μία απο τις εικόνες αυτές βρέθηκε στην Δυτική Γερμανία και δέν μπορούσε να το πιστέψει πώς από το μικρό εδώ χωριό βρέθηκε γιά πώληση σέ γκαλερί εκεί στά ξένα όπου έψαχνε κι αυτός τήν τύχη του.

 Κλείνω εδώ τήν αναρτησή μου και νά σκεφτούμε πώς κάτι πρέπει νά γίνει με τήν Εκκλησία του Αγίου Νικολάου & Αγίας Θεοδώρας,νά ζητήσουμε να γίνει μελέτη συντήρησης από την Περιφέρεια Ηπείρου ώστε νά ενταχθεί για χρηματοδότηση στα προγράμματα του ΕΣΠΑ που θα τρέξουν τά επόμενα χρόνια.

 Η Περιφέρεια Ηπείρου από ότι παρακολουθώ και διαβάζω καθημερινά βοηθάει αρκετά στήν  συντήρηση και ανάδειξη τέτοιων μνημείων πολιτισμού.

Γιορτάζει ο Άγιος Χριστόφορος Κορφοβουνίου

 Τό Σάββατο 9 Μαίου γιορτάζει ο Άγιος Χριστόφορος που βρίσκεται στόν Έλατο Κορφοβουνίου Άρτας.

 Νά αναφέρω ενημερωτικά δύο λόγια για την ζωή του Αγίου Χριστοφόρου του Μεγαλομάρτυρα ή Επίμαχου.

 Η παράδοση λέει πως έζησε και μαρτύρησε στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Δεκίου ( 249-251 μ.Χ.).

Στη διάρκεια ενός πολέμου συνελήφθη αιχμάλωτος μαζί με άλλους στρατιώτες και μεταφέρθηκε στην Αντιόχεια όπου βαπτίστηκε από τον εκεί επίσκοπο, ιερομάρτυρα Βαβύλα.
 Πήρε τότε το όνομα Xριστόφορος (ή Χριστοφόρος) εγκαταλείποντας το προηγούμενο όνομά του που ήταν Ρέπροβος.

 Κατά την παράδοση του ελληνικού λαού ο Άγιος Χριστοφόρος θεωρείται προστάτης των χωραφιών και των αμπελιών από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα από την πτώση χαλαζιού.Στους νεώτερους χρόνους, άρχισε να θεωρείται προστάτης των αυτοκινητιστών, των οδοιπόρων και του Σώματος Εφοδιασμού-Μεταφορών του στρατού, ενώ είναι και ο πολιούχος της πόλης του Αγρινίου.

  Ο Άγιος Χριστοφόρος παρουσιάζεται σε εικόνες με μορφή γίγαντα να περνά τον Χριστό ως μικρό παιδί στους ώμους του, από την μία όχθη ενός χειμάρρου στην άλλη. Ο μύθος αναφέρει ότι περνούσε τους οδοιπόρους από τον χείμαρρο, αφού δεν υπήρχε γέφυρα και έτσι έγινε προστάτης τους. Όταν πέρασε και τον Χριστό πήρε το όνομα του Χριστόφορος («Χριστόν φέρει»), μια άλλη εκδοχή για την προέλευση του ονόματός του.

 Στόν Έλατο Κορφοβουνίου κοντά στο παλαιό σχολείο πάμε δεξιά σήμερα ακολουθώντας τόν παλαιό δρόμο για τα ορεινά χωριά,εκεί κάπου μετά από λίγα μέτρα θά βρούμε αριστερά μας το Ναό του Αγίου Χριστοφόρου.

 Σήμερα το εξωκκλήσι αυτό δέν θυμίζει τίποτα απο την παλαιά μικρή πετρόκτιστη εκκλησία με πλάκες σκεπασμένη.

 Ήταν ένας Ναός μονόκλιτος,ρυθμού Βασιλικής,με μικρό δάπεδο μπροστά και υπερυψωμένο γυναικωνίτη πίσω.

 Τα τελευταία χρόνια έγιναν αρκετές μετατροπές,όπως αλλάχτηκε η σκεπή σε κεραμίδι,έγινε πανωσήκωμα του Ναού,σκαλοπάτια,υπόστεγο,περίβολος με πέτρες και ένα μικρό όμορφο καμπαναριό γιά την καμπάνα του.

 Η Ναός βρίσκεται μέσα σέ μια αρκετά μεγάλη έκταση,μετόχια με πυκνή βλάστηση και μεγάλα αιωνόβια πουρνάρια.Εδώ λένε οι παλαιότεροι γέροντες υπήρχε μοναστήρι με  αρκετή κίνηση γιατί βρισκόταν πάνω στήν διάβα όλων  όσων κατέβαιναν στήν πόλη της Άρτας καί ανέβαιναν ξανά γιά τά ορεινά με τά ζώα τους φορτωμένα τοπικά προιόντα που πήγαιναν να πουλήσουν στήν μεγάλη αγορά της πόλης.

 Εδώ λένε πάλι ότι υπήρχε δίπλα απο τό μοναστήρι μεγάλο χάνι,χαγιάτι για να δένουν τά ζώα τους μέσα τό βράδυ,να τά ταίζουν και νά τά ποτίζουν.

 Ακούγεται ότι υπήρχε και κάποιο μικρό πανδοχείο για τούς διαβάτες μιά και ο δρόμος ήταν μακρύς και χρειαζόταν μέρες για νά πάνε στήν πόλη και νά επιστρέψουν ξανά στά χωριά τους με τά λιγοστά ψώνια που έκαναν όπως καφέ,ζάχαρη και αλάτι.

 Γραπτά κείμενα που να μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι ήταν εκεί πραγματικά ένα μοναστήρι και πανδοχείο με χάνι για τούς διαβάτες,τους αγωγιάτες με τά ζώα τους δέν υπάρχουν δυστυχώς από όσα εγώ γνωρίζω σήμερα.

 Στό χώρο αυτό γινόταν πολύ παλαιά μεγάλο καγκελάρι,πανηγύρια μέ ορχήστρες,αξέχαστα γλέντια μέ χορούς και μεγάλα φαγοπότια με ντόπια ψητά από τό χωριό μας.
 Σήμερα τό όμορφο αυτό εξωκκλήσι χρειάζεται αρκετή δουλειά εξωτερικά,όπως βάψιμο των τοίχων,βάψιμο των μεταλλικών στύλων από το υπόστεγο,φρεσκάρισμα στα χρώματα της πόρτας,τά παράθυρα,να φυτευτούν μερικά ακόμη δένδρα στό γύρω προαύλιο χώρο,αλλά  και το καμπαναριό πρέπει να συντηρηθεί κάποια στιγμή και νά φύγουν οι προβολείς που τόσο εύκολα βρήκαν λύση και τούς τοποθέτησαν εκεί.
 Τά έσοδα του Ναού είναι λιγοστά μιά και λειτουργεί όπως ξέρουμε δύο με τρείς φορές τό χρόνο.Μπορεί να ξεκινήσει μιά πρωτοβουλία,προσπάθεια για την συγκέντρωση χρημάτων από μία ερανική επιτροπή, αλλά και μέ εθελοντική εργασία από όσους θέλουν να προσφέρουν έτσι ώστε αυτός ο Ναός του Αγίου Χριστοφόρου  να γίνει τό όμορφο εξωκκλήσι στον οικισμό τού Ελάτου.