Ο θρησκευτικός τουρισμός αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ελληνικής τουριστικής κίνησης και αφορά την επίσκεψη σε θρησκευτικούς τόπους λατρείας, όπως μοναστήρια και εκκλησίες.
Στο χωριό μας υπήρχε και υπάρχει σήμερα σε κατάσταση εγκατάλειψης θα έλεγα ο ναός του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Θεοδώρας,που συναντάμε ανεβαίνοντας στο Κορφοβούνι και στην διασταύρωση στον Άγιο Βλάσιο πάμε προς τον οικισμό της Δρυώνας.Μετά από 300 μέτρα περίπου συναντάμε δεξιά μας την Εκκλησία που αναφέρω και βλέπετε στις φωτογραφίες.
Η Εκκλησία φέρει πέτρινη επιγραφή στην πρόσοψη και προς την κάτω γωνία πάνω ανατολικά,ανακαινίσθηκε το 1871.
Στο ναό αυτό γράφουν πολλοί ιστορικοί ότι κρύφτηκε η Αγία Θεοδώρα μαζί με τον πρωτότοκο γιο της Νικηφόρο γύρω στο 1230 μέχρι και το 1236 περίπου οπότε επέστρεψε στην Άρτα.
Τα γεγονότα που έγιναν τότε με τον άνδρα της Μιχαήλ Β' Κομνηνό είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας και δεν θα πρέπει να μας απασχολούν.
Η παράδοση λέει ότι την Αγία Θεοδώρα την παρέδωσε στους αρτινούς ο παππάς στο χωριό μας τότε,μαζί με κατοίκους κοντά στην θέση που βρίσκεται σήμερα η βρύση της Δάφνης απέναντι από το γήπεδο.
Από το κέντρο του χωριού υπήρχε μονοπάτι που κατέβαινε δεξιά του δρόμου όπως πάμε σήμερα για την Τούρλα και έφτανε κάτω στην βρύση της Δάφνης.
Να αναφέρω εδώ κάτι σημαντικό που το γνωρίσω και προσωπικά ότι παλαιά ο εφημέριος Πάτερ Ιωάννης που είχαμε στο χωριό μας και δυστυχώς τον διώξαμε,είχε τον καημό και έψαχνε την εποχή εκείνη 1970-1980 μιλάω να βρει χρήματα να αναδείξει το μονοπάτι αυτό,να το κάνει βατό,να κάνει σκαλοπάτια όπου χρειάζονταν και να το ονομάσει φυσικά μονοπάτι της Αγίας Θεοδώρας.Την εποχή αυτή ο ναός είχε πάρα πολλούς επισκέπτες που έρχονταν στην εκκλησία να κοιμηθούν το βράδυ και να κάνουν τάματα και παρακλήσεις.
Ανατολικά και κάτω βρίσκεται σήμερα η μεγάλη πέτρα όπου η Αγία Θεοδώρα είχε τον μικρό γιό της και τον νανούριζε.
Η πέτρα αυτή βρισκόταν αρχικά πάνω στο προαύλιο του ναού και ανατολικά προς τον γκρεμό.
Αυτή η πέτρα λένε κύλησε το 1951 πήγε και σταμάτησε κάτω στην θέση που είναι σήμερα.
Το μνημείο αυτό έχει εγκαταλειφθεί σήμερα στην τύχη του,έχουν γίνει ατυχείς παρεμβάσεις όπως η ανύψωση της στέγης,η τοποθέτηση αλουμινιένιας πόρτας στην κύρια μικρή είσοδο που δεν ταιριάζει με το μνημείο,η μη κάλυψη με σοβά του πρόσθετου τοίχου,τα θεμέλια από την πάνω δυτική πλευρά είναι τελείως έξω και κινδυνεύει να φύγει ο τοίχος.
Κάτι πρέπει να γίνει από μερους μας επιτέλους,να ξυπνήσουμε τους εκάστοτε "άρχοντες",προύχοντες του χωριού μας.
Να γίνει μια επιτροπή προτείνω εγώ από ανθρώπους που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ανάδειξη του μνημείου,να κάνουμε παρέμβαση στον Δήμο μας,στην Περιφέρεια,στό υπουργείο πολιτισμού ή ακόμη σε κάποιο ιδιωτικό φορέα που θα μπορούσε να μας βοηθήσει ή ακόμη στην έσχατη περίπτωση με έρανο και δωρεές από χωριανούς,άλλους πιστούς που είναι στο εξωτερικό και θα ήθελαν να μας βοηθήσουν.
Να δώσουμε μια βοήθεια ανάδειξης του πολιτιστικού μνημείου και της ιστορίας του ναού αυτού.
Υπάρχουν σχετικά προγράμματα από το ΕΣΠΑ που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε,να συνταχθεί κάποια μελέτη για την χρηματοδότηση συντήρησης και ανάδειξης του εδώ πολιτιστικού μνημείου του χωριού μας.
Δυστυχώς ξαναλέω δεν έχουμε ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν συλλογικά,ομαδικά,μάχιμους διεκδικητές ανάδειξης του πολιτισμού στο χωριό μας.
Από λόγια έχουμε χορτάσει και το "εγώ κατόπιν των ενεργειών μου "σου έριξα τσιμέντο,άσφαλτο,νερό,θα εχεις λάμπα να βλέπουν το βράδυ οι κότες και τα πρόβατα,οι ιδιες στερεότυπες υποσχέσεις,ο χρόνος της τετραετίας περνάει κάθε φορά και ξανά μια από τα ίδια!
Γράφω το άρθρο αυτό να το διαβάσουν όλοι αυτοί που καθημερινά αναζητούν την τοπική ενημέρωση από το χωριό τους,ατομα που ειναι ανήσυχοι,προβληματισμένοι,ιδέες στα πρόγραμματα των υποψηφίων συμβούλων αύριο,εθελοντικές ομάδες μέ θρησκευτική ευαισθησία,τέλος πάντων εικάζω,προσδοκώ οτι μπορεί να βρεθεί κάποια στιγμή ίσως ένας να βάλει την μηχανή μπροστά και να βοηθήσει πραγματικά το Κορφοβούνι.